Tekst: Nico Alles
Foto's: Ben van Beek
Op zondag 4 november j.l. konden liefhebbers van jachthoornmuziek voor de vierde keer alweer genieten van een gratis jachthoornconcert dat gegeven werd door de Loosdrechtse jachthoornblazersgroep "De Muyevelders" onder leiding van Harry Sevenstern. De groep bestaat uit een twaalftal hoornblazers (waarvan één vrouw), waaronder onze eigen Richard de Wild.
Het is een vaste traditie geworden dat de hoornblazers op een zondag die rond 3 november valt, de naamdag van St. Hubertus, acte de présence geven op het knusse terras van ons kasteel.
Wie was Hubertus en wat heeft hij gedaan? Hubertus (655-727), een zoon van de hertog van Aquitanië, leidde een werelds leven. Op Goede Vrijdag van het jaar 683 ging hij op jacht, hoewel dat een zeer oneerbiedige activiteit was op die dag. Plotseling zag Hubertus een groot hert en ging er met zijn honden achteraan. Toen hij het hert bijna te pakken had en het dier zich naar hem toekeerde wilde hij het met zijn kruisboog neerschieten. Op dat moment verscheen er een lichtend kruis tussen het gewei. Een stem zei hem naar Lambertus van Maastricht te gaan. Daar ging hij in de leer en nadat hij eerst priester was geworden volgde hij Lambertus op als
bisschop van Maastricht. Hij was de laatste bisschop van Maastricht, want later verplaatste hij de bisschopszetel naar Luik. Sint Hubertus staat nu bekend als patroonheilige van de jacht. Omdat hij eens een man van hondsdolheid genas, wordt hij speciaal aangeroepen tegen deze ziekte. Daartoe wordt ook tegenwoordig nog het zogenaamde
hubertusbrood gezegend. (bron: wikipeadia e.a.)
Zo mooi de zondag in de ochtend begon zo slecht werd het weer in de middag. Omstreeks half drie, tijdens de inloop, begon het zachtjes te regenen, maar al spoedig ging het flink doorregenen en werd het pas
omstreeks vijf uur eindelijk droog. Omdat "buienradar" aangaf dat het wel enige tijd zou blijven regenen besloot Harry Sevenstern en zijn medejagers om toch maar te gaan blazen en dat deden ze met verve in de regen onder de druipende honingboom. Jagers zijn echter wel wat gewend en ze bleven dan ook stug doorspelen. Pas tijdens het laatste repertoire was het droog geworden en konden de paraplu's dicht blijven. Het weer was er ook te slecht voor om op het dak van het kasteel muziek ten gehore te brengen. Jammer, want dit geeft altijd een wel heel bijzondere sfeer rondom het kasteel en voor de bezoekers in de tuinen. Gelukkig
hadden Tanja en Pieter Goderie voor een ruime tent gezorgd (wat zouden we toch doen zonder al onze behulpzame vrijwilligers) en gelukkig stond daardoor het buffet, waar de bezoekers glühwein, erwtensoep, gehaktballetjes, broodjes knakworst en warme chocolademelk konden verkrijgen, droog en in de luwte. Enige vuurkorven die constant gevoed werden met houtblokken droegen tijdens het donkere weer extra bij aan de gezellige sfeer.
Het is jammer dat door het slechte weer er relatief weinig bezoekers kwamen opdagen. Ook onze eigen vrijwilligers bleven meest thuis. Maar alle thuisblijvers hebben echt wat gemist. De prachtige klanken van de
grote en kleine jachthoorns (Parforce-hoorns en Plesshoorns) verrukten de bezoekers en deden de regen vergeten. Telkens weer werd er uitbundig geapplaudisseerd.
Vorig jaar heeft Antoinette Stals op deze blog uitgebreid verslag gedaan over het gebruik van de jachthoorn en onder meer over de muziek voor en na de jacht en over marsen voor jachthoorns. Interessant om dit nog eens te lezen (zie rechterkolom blog bij Onderwerpen: jachthoornblazen/midwinterhoornblazen. Even aanklikken, dan staan alle artikelen hierover bij elkaar).
De hoornblazers hebben toegezegd om ook volgend jaar weer te komen blazen en spraken de hoop uit dat de weergoden dan wat milder gestemd zullen zijn. Hopelijk mogen we dan ook veel bezoekers verwelkomen. Een mooier decor voor hoornblazers kan men zich toch nauwelijk voorstellen...?
