Hartelijk welkom!



Deze blog informeert u over de dingen die achter de schermen van ons kasteel gebeuren en bespreekt items uit onze uitgebreide collectie. Voor informatie over openingstijden en evenementen, tentoonstellingen, huwelijken en kinderpartijtjes verwijs ik u naar onze site:

www.sypesteyn.nl

Restaurant op Sypesteyn
De catering van het kasteel is in handen van het echtpaar Annette en Hans Hoogerwerf. Dit gastvrije duo zorgt voor een prettige plek waar gasten graag een hapje of drankje zullen nuttigen. Het terras is geopend tijdens de openingstijden van het museum. Hans en Annette verzorgen tevens de intakes voor bruiloften, feesten en bedrijfsactiviteiten. Ze staan u graag te woord om al uw wensen in vervulling te laten gaan.


Ik wil u uitnodigen uw reactie te plaatsen onder de artikelen.

Bedankt en veel leesplezier.

zaterdag 3 december 2011

Filmploeg op Sypesteyn

Tekst en foto's: Huib Tijssens
Het was op maandag de 28ste november een drukte van belang in de tuin van ons kasteel. Cameralieden en allerlei andere mensen, waaronder als politieman en -vrouw verklede acteurs waren druk in de weer. We hadden Independent Film Artists Network (IFAN) op bezoek. Dit is een jong productiehuis dat korte speel- en bedrijfsfilms maakt.

Enige tijd geleden werd IFAN door Veronica benaderd om voor deze omroeporganisatie een korte speelfilm te produceren in het kader van hun project "Storycatcher". Storycatcher is een project waarbij jongeren tussen de 13 en 23 jaar uitgenodigd werden om hun verhaal op papier te zetten en dat in te zenden. Aan de 3 winnaars van deze verhalenwedstrijd werd in het vooruitzicht gesteld dat hun verhaal zou worden verfilmd. IFAN verfilmt het verhaal van 1 van de winnaars. Voor enkele scenes daaruit werd onze locatie uitgekozen.

Het verhaal: Een jongeman in het begin van zijn twintiger jaren, is door een foute stap in de gevangenis beland. Nadat hij zijn tijd heeft uitgezeten gaat hij zo snel mogelijk weer terug naar zijn zoontje dat hij al die tijd heeft gemist. Maar als hij bij zijn ex-vrouw voor de deur staat blijkt dat zij niet wil dat hij zijn zoon ziet. Moeder en zoon hebben de afgelopen jaren een mooi leven samen opgebouwd en zij wil niet dat haar ex-man dat verstoord. Hij druipt verdrietig af en besluit dan iets te doen om toch zijn zoon te kunnen zien. Hij breekt in in het appartement en "kidnapt" zijn eigen zoon. In het begin is het een beetje vreemd voor beiden, maar in de loop van de dag groeien ze naar elkaar toe. Ze doen hele leuke dingen. Ze gaan naar een binnenspeeltuin en ze gaan naar kasteel Sypesteyn. De jongen zou het liefste een ridder willen zijn en hij vindt het dan ook prachtig om rond te rennen in de tuinen van Sypesteyn. Hij bewondert het paard (van Alexander Taratynov) en ze rennen rond in het labyrint. Aan het eind van de dag wordt de vader echter weer opgepakt wegens kidnapping en belandt hij opnieuw in de gevangenis. Deze keer echter heeft hij geen spijt en is hij heel gelukkig dat hij weer dichter bij zijn zoon staat.
Deze korte speelfilm zal te zijner tijd uitgezonden worden op televisie.Datum en tijd zijn nog niet bekend. IFAN zal ons op de hoogte houden.

Intentieverklaring getekend


Op landgoed Sypesteyn ook woon-zorgcentrum en horeca

Donderdag 24 november is een intentieverklaring getekend waarbij de Van Sypesteyn-Stichting en de nog op te richten B.V. Schutse te kennen geven te willen samenwerken in de exploitatie van Kasteel-Museum Sypesteyn, het aanpalende terrein van het voormalige restaurant De Schutse en de poortgebouwen.
B.V. Schutse gaat op het landgoed zorg- en dienstverlening opzetten voor mensen met een licht verstandelijke beperking en daar tevens horeca- en andere activiteiten ontplooien, waaronder medegebruik van het kasteel voor vergaderingen en trouwerijen. De Van Sypesteyn-Stichting zal verantwoordelijk zijn voor bezoeken, rondleidingen en tentoonstellingen in het kasteel en de historische tuin.
Het ligt in de bedoeling dat realisatie van de plannen gefaseerd zal geschieden. In 2012 worden de zorgwoningen en een restaurant gebouwd, in 2013 zijn die operationeel, terwijl in 2014 de nieuwe opzet geheel volgens plan moet functioneren.
De geplande samenwerking zal naar verwachting een einde maken aan de zwakke financiële situatie waarin Sypesteyn momenteel verkeert en zorg dragen voor een gezonde exploitatie van het Kasteel-Museum met zijn belangrijke collecties Loosdrechts porselein en schilderijen en zijn fraaie historische tuinen. Op de korte termijn echter blijft de steun die momenteel via een grote fondsenwervingsactie wordt gezocht nog van essentieel belang voor de financiën van Sypesteyn.

maandag 14 november 2011

Sypesteyn als inspiratiebron voor poëzie

Tekst en foto's van Joan Broné (vrijwilligster van Sypesteyn)
HERFST op SYPESTEYN
'T is begin november
en het is herfst
De bladen vallen,
vallen van de bomen.
De wind blaast ze naar één kant,
naar één kant van de oude paden,
de oude paden
in de oude tuin,
de tuin van Sypesteyn.

Het wekt 't kind in mij
en laat mijn voeten
genietend schuifelen,
schuifelen
door al dat blad.


Hoor.......!
Daar klinkt hoorngeschal
't hoorngeschal der jagers
die geheel tradtitiegetrouw
't Sint Hubertus blazen.
Heerlijke oude klanken
die gedragen door de wind,
naast mijn oren
ook mijn haren vindt.
Die wind die zalig
door m'n haren blaast,
tegen mijn roze
kleurende gezicht.


Herfst op Sypesteyn.
Herfst.......
ik kan je zien.
Herfst, ik kan
je voelen, horen en
herfst,
ik kan je genieten!


JOAN BRONÉ
14 november 2011

zondag 13 november 2011

Tradioneel St.Hubertusblazen zeer indrukwekkend

Foto's: Ruud Jobse en Frits Ham
Op zondag 6 november j.l. konden liefhebbers van jachthoornmuziek, jagers met honden (die zich voorbeeldig hebben gedragen!), wandelaars die door de prachtige klanken van de hoorns aangetrokken werden en gasten die het kasteel of de tuin kwamen bezoeken, maar verrast werden door een gratis concert, genieten van de geweldige klanken van een 12-tal jachthoornblazers. Onder leiding van Harry Sevenstern gaven ze acte de présence voor het traditionele St. Hubertusblazen. St. Hubertus is de patroonheilige van de jacht.

Het concert was overweldigend. Prachtige klanken op de Plesshoorns (kleine jachthoorn) en Parforce-hoorns (grote jachthoorns). Harry Sevenstern gaf uitleg bij de tradionele signalen van de jacht. Op verschillende plekken op het terras en in de historische tuin en zelfs op het dak van het kasteel werd de muziek ten gehore gebracht. De belangstelling was groot. En onder het genot van de warme chocomel, de glühwein, de warme worstjes en de lekkere gehaktballetjes was het goed toeven bij de overal opgestelde vuurkorven. Echt genieten zo!

De jachthoorn werd vroeger in feite gebruikt als mobiel telefoon: zo kon men tijdens de jacht doorgeven wat de bedoeling was. B.v. sneller drijven ("Aufmunterung zum Treiben"), ophouden met schieten ("Hahn in Ruhe/Aufhören zu schiessen"), verzamelen, enz. Dit worden de Jagdleitsignale genoemd.


Ook voor en na de jacht is er speciale muziek. B.v. om het gezelschap te begroeten ("Begrüssung") of een smakelijke maaltijd te wensen ("zum Essen").
Het geoogste wild wordt met enig ceremonieel in een vaste rangorde neergelegd (het tableau) en voor elke wildsoort wordt een speciaal daarvoor gecomponeerd stuk geblazen als eerbetoon aan het dier, de z.g. Totsignale. Het stuk beeld het dier uit: b.v. bij een vos een staccatonummer ("Fuchstot"), dat de schichtige en onrustige manier van bewegen uitbeeldt. Bij het statige edelhert wordt een gedragen stuk gespeeld, enz.

Verder bestaat er ook nog een uitgebreid repertoire aan marsen (b.v. "Jägermarsch nr.1"), fanfares (b.v. de "Festfanfare") en vrije stukken (B.v. "Auf zum fröhlichen Jagen").
Veel jachthoornblazers, ongeacht het land waar men vandaan komt, kennen de stukken en begrijpen ze (dat is van levensbelang in het jachtveld!) en kunnen de stukken meespelen. De jachtmuziek in toonsoort bes wordt in vrijwel geheel Europa al eeuwenlang op dezelfde manier geblazen, m.u.v. het Verenigd Koninkrijk, waar deze traditie gek genoeg niet echt in stand gehouden wordt.
Volgend jaar hopen we Harry Sevenstern met zijn jachthoornblazers weer te mogen begroeten. Het zal ongetwijfeld weer een groot spektakel worden!

dinsdag 25 oktober 2011

Prachtig porselein in tentoonstellingskamer

foto's: Ruud Jobse
Het 18e-eeuwse hoekkabinet met Loosdrechts en Amstelporselein staat weer op zijn plek in de tentoonstellingskamer. Kleine restauraties aan de kast werden uitgevoerd door meubelmaker Paul Siebert.
Nieuw is de grote wandvitrine, gebouwd door meubelmaker Jan Wiggerts en geschilderd en gepoetst door onze vrijwilligers Pim, Susan, Josee en Arianne.


In deze kast staat een groot gedeelte van het vogelservies van Loosdrechts porselein. In de Hoge Zaal is dit servies ook te zien op de gedekte tafel.
Loosdrechts porselein is het enige collectieonderdeel dat na de dood van de Jonkheer van Sypesteyn nog actief werd verzameld.

Het vogelservies werd in 1975 met steun van de Vereniging Rembrandt verworven. De Vereniging Rembrandt stelt als voorwaarde voor haar steun dat aankopen zoveel mogelijk getoond moeten worden en dankzij de vitrinekast kunnen we nu laten zien hoe de betere standen in de 18e eeuw tafelden met uitgebreide serviezen: verschillende modellen borden, schalen, saucières, terrines, mosterdpotjes en lepels.

In het midden van de wandvitrine en op de wandtafel links van de schoorsteenmantel staan vijf grote schalen, waarvan twee met zg. treeften. Deze schalen zijn door mevrouw A.M.L. Gravin Schimmelpenninck-Mulder aan Sypesteyn geschonken. Het is Loosdrechts porselein, maar door de verschillende soorten decoraties blauw zijn ze heel anders dan het al aanwezige serviesgoed in het museum en zijn daarom een welkome aanvulling op de collectie.

De decoraties zijn niet veelkleurig, maar ingetogen en elegant.
Het servies - de rest is nog in bezit van de famlie en wordt nog gebruikt - werd door de vader van Mevrouw Schimmelpenninck in de jaren '50 van de vorige eeuw gekocht, omdat hij een echt "Oud-Hollands" servies wilde hebben.

In de tentoonstellingskamer is nu ook een vroeg Loosdrechts kannetje te zien, dat werd geschonken door door Vereniging Vrienden van Sypesteyn. De kleurencombinatie van de decoratie, bietenrood voor het ornament gecombineerd met monochroom voor de pastorale voorstelling, is heel bijzonder. De voorstelling, een paar schaapjes in een wei, is zeer fraai en subtiel geschilderd. Een dergelijk stuk was nog niet aanwezig in onze collectie.
Naast het kannetje staat een prachtig opengewerkt siervaasje dat Sypesteyn voor 25 jaar in bruikleen kreeg van een particulier. Dergelijke vaasjes maakten oorspronkelijk deel uit van setjes die als kaststel dienden. Ook dit aspect van de Loosdrechte porseleinproduktie was nog niet in het museum aanwezig.

Tenslotte is er een beeldje van Kenau Simonsdr. Hasselaar te zien in de vitrine links van de hoekkast. Aan het einde van de 18e eeuw produceerde de Loosdrechtse porseleinfabriek een reeks beeldjes van grote figuren uit de 17e eeuw, die in de 18e eeuw als lichtend voorbeeld moesten dienen. Kenau was het enige beeldje uit die reeks dat in de collectie Sypesteyn nog ontbrak. Het Haags Gemeentemuseum had ook een aantal beeldjes, waaronder Kenau. Om onze reeks compleet te maken hebben we Kenau bij Den Haag in langdurige bruikleen gevraagd. Het Gemeentemuseum heeft hieraan gevolg gegeven en heeft zelfs voorgesteld het beeldje op termijn in eigendom aan ons over te dragen. Reden: het Gemeentemuseum heeft aan één beeldje als voorbeeld van de reeks voldoende om een presentatie kunstnijverheid te geven en Kasteel-Museum Sypesteyn richt zich op het presenteren van een zo volledig mogelijk beeld van specifiek het Loosdrechts porselein. Daarom vond het Haags Gemeentemuseum Kenau beter op zijn plaats op Sypesteyn. Heel collegiaal!

maandag 19 september 2011

Vrijwilligersuitstapje 2011

Foto's slideshow: Ruud Jobse
De foto's van de slideshow vindt u in de rechterkolom van de blog. Alle foto's kunt u zien op Flickr Photostream daaronder (aanklikken).
Tekst: Nico Alles
Foto's bij tekst: Ben van Beek


Onvermoeid staan ze, onze vrijwilligers, elke dag weer klaar om het kasteel te laten draaien, de rondleid(st)ers, de winkeldames, de mensen voor de catering, de tuinvrouw en - mannen, de klusjesmannen, mensen op kantoor, de weekendbeheerders, de schoonmaak(st)ers..., zonder deze mensen kan ons kasteel-museum niet bestaan. Subsidies zijn vrijwel geheel weggevallen, inkomsten zijn gedaald, kosten gestegen, maar dankzij de onvermoeide inzet van al die vrijwilligers is ook dit seizoen weer een succes geworden.


Eénmaal per jaar worden alle vrijwillig(st)ers op bescheiden wijze "in de bloemetjes gezet" en gaan we met z'n allen een daje uit. Uit de fooienpot wordt een eenvoudige lunch betaald en als de mogelijkheid aanwezig is wordt door onze conservator op de toegangsprijzen een korting bedongen of zelfs vrije toegang verkregen. Hierdoor zijn de kosten voor de deelnemers aan dit vrijwilligersuitje zo laag mogelijk gehouden.


Maar wat het voor de vrijwilligers aan dit vrijwilligersuitje ook gekost mag hebben: het samenzijn, de gezelligeheid, de saamhorigheid en het beter leren kennen was onbetaalbaar en uit de stemming bleek wel dat alle vrijwilligers die aan het uitje meededen een fijne dag hebben gehad.


Dit keer ging de reis naar Amsterdam. Nadat iedereen elkaar op 14 september 2011 bij de Schreierstoren had ontmoet ging de groep op pad naar een van de oudste musea van de stad Ons'Lieve Heer op Solder. Hier ervaart de bezoeker de Hollandse Gouden Eeuw op een bijzondere manier; een 17e eeuws woonhuis met een kerk op zolder.


350 Jaar geleden kocht Jan Hartman het pand aan de Oudezijds Voorburgwal samen met de twee naastgelegen panden aan de Heintje Hoekssteeg. De zolderverdiepingen van de drie huizen verbouwde hij tot een katholieke huiskerk geheel volgens de toen geldende regels; aan de buitenkant doet niets een kerk vermoeden.


In tegenstelling tot wat veel mensen denken is het geen schuilkerk maar een huiskerk. Vanwege een grootscheepse restauratie is het historische huis grotendeels leeg, ontdaan van alle sier- en kunstwerken. Het altaar staat er niet meer en op de plaats van het orgel ziet men slechts een groot leeg gat.


Is het interieur van de kerk eeuwenlang geel en wit van kleur geweest, nu is de kerk met de vele galerijen geheel geschilderd in een paarse kleur, paarse dodekop. De meningen over deze kleur lopen zeer uiteen, maar velen die de kerk in het verleden al eens bezochten vinden het een minder geslaagde tot zelfs afschuwelijke kleur, net alsof de kerk smaller is geworden en de galerijen naar je toe komen. Historisch gezien kan de kleur paars wel correct zijn, maar niet voor niets is men destijds op geel en wit overgegaan; men trof bij het overschilderen zelfs drie lagen geel aan! Het vroegere geel met wit bekoorde bezoekers heel wat meer.


Hoewel er een nieuwe audiotour is heeft de conservator van de kerk ons persoonlijk rondgeleid. Het was een interessant en behoorlijk lang, voor sommigen wat langdradig, maar zeer deskundig verhaal en zeker voor de ouderen onder de groep bleek een uur lang staan in de nu wat ongezellige "grote kamer" een lichte beproeving. Maar als straks de restauratie voltooid en de kerk weer geheel is ingericht zal een bezoek aan de huiskerk zeker aan te raden zijn.


Na de lunch in de historische Waag op de Nieuwmarkt (dit karakteristieke, sprookjesachtige monument verrees in 1488 als een van de stadspoorten in de muur rond Amsterdam) zijn we naar het Koninklijk Paleis op de Dam gegaan. Het Paleis werd gebouwd tussen 1648 en 1665 als stadshuis, naar ontwerp van architect Jacob van Campen. Het bouwwerk geldt als Nederlands belangrijkste Historische en culturele monument van de Gouden Eeuw.


Het Paleis op de Dam is venster nummer 24 van de Canon van Amsterdam (De Canon van Amsterdam is een lijst van vijftig onderwerpen, "vensters" geheten, met daarin belangrijke gebeurtenissen en ontwikkelingen in de geschiedenis van Amsterdam).

De afgelopen circa 5 jaar heeft onder leiding van de Rijksgebouwendienst een renovatie, modernisering en deelrestauratie van het interieur van het paleis plaatsgevonden. Naast asbestsanering zijn ook verouderde intallaties vervangen. Voor de ontvangsten, staatsbezoeken en tentoonstellingen die plaatsvinden in het paleis waren eveneens aanpassingen nodig op het gebied van accommodatie voor gasten, bezoekers en personeel. Ook is de keukenvoorziening gemoderniseerd. Daarnaast is een aantal kunstwerken, waaronder de schilderingen in de plafonds en schouwen en een groot deel van de collectie empiremeubilair, gerestaureerd.


Als men in Nederland restaureert doet men het meestal heel goed, zo ook de restauratie van dit paleis. De vele voor het publiek toegankelijke kamers, zalen en vertrekken zijn prachtig ingericht, de ene kamer of vertrek nog mooier dan de ander. Een elektronische audiotour geeft uitmuntende uitleg over alles wat de bezoeker te zien krijgt. Al met al is een bezoek aan dit paleis de moeite waard en aan ieder aan te raden.


Na dit bezoek werden wij door onze conservator Rik van Wegen uitgenodigd voor een drankje en een hapje aan de Geldersekade. Leuk om een ellenlange trap te beklimmen in een oud Amsterdams pand en daarna op hoog niveau met elkaar te babbelen over de ervaringen van de dag.


Sommige van de vrijwilligers namen afscheid en gingen huiswaarts, maar de meensten gingen een hapje eten bij restaurant Hemelse Modder (genoemd naar een Oud-Hollands toetje met veel chocola) aan de Oude Waag.


Na het zeer geslaagde gezellige diner namen we afscheid van elkaar.


Het was een fijne dag en dit evenement geeft de vrijwilligers frisse moed om straks weer samen aan een nieuw seizoen te beginnnen!

zondag 18 september 2011

Tuin in de herfst

Ondertitel: Speciaal voor Joes
Foto's: Ben van Beek

Natuurlijk is de historische tuin van Sypesteyn ook in de herfst prachtig. Zelfs als de zon niet schijnt, het regent, het guur weer is (we hebben paraplu's te leen), dan is het nog genieten in deze rustgevende omgeving.


Maar natuurlijk krijgen we nog mooi herfstweer! Lekker in het zonnetje wandelen en genieten van de fraaie kleuren om je heen. In de tuin van Sypesteyn mag je zomaar alle kastanjes die op de grond liggen oprapen en meenemen. Die kun je natuurlijk gewoon poffen, maar ook heerlijke purees van maken. In het winkeltje is fruit te koop uit eigen boomgaard.


Kinderen kunnen heerlijk spelen in het bos of "verdwalen" in het doolhof. Bij binnenkomst rennen ze meestal al meteen richting kannonnen. Vinden ze geweldig! Ook alle onverwachte hoekjes in de tuin zijn voor kinderen een uitdaging om te ontdekken.


De Jonkheer van Sypesteyn heeft bijzonder veel aandacht aan zijn tuin besteed. Hij heeft er zelfs een hele studie van gemaakt voordat hij de tuin heeft aangelegd en daar een boek over geschreven. Hoe hij dat precies gedaan heeft kunt u vinden in het boekje "Tuinvisioenen", te verkrijgen in het winkeltje. Daar kunt u ook een plattegrond krijgen van de tuin.


Al met al kunt u heerlijk relaxen in deze door onze tuinvrouw goed onderhouden historische tuin. Ze doet dat natuurlijk niet alleen. De vrijwilligers die haar hierbij helpen leveren ook fantastisch werk. Dat mag ook wel een keer gezegd worden!




Komt u zelf een keer kijken en genieten van de prachtige tuin (en de beeldententoonstelling van Alexander Taratynov tot 16 oktober a.s. te zien). We hopen u snel te mogen begroeten!



maandag 12 september 2011

De Spartanclub op Sypesteyn

Foto's: Huib



Voor liefhebbers van bijzondere auto's was er afgelopen zaterdag 10 september bij Sypesteyn heel wat te zien. De leden van de D.S.O.C. (Dutch Spartan Owner Club) hadden dit jaar ons kasteel uitgezocht als halteplaats voor hun zomertoertocht. Dertien fraaie bolides werden geparkeerd achter de Ter Sypekerk.


Een van de leden legde uit dat de Spartan een zelfbouwauto is, waarvan het chassis en carrosserie-delen door de Spartanfabriek in Engeland werden vervaardigd. Aanvankelijk, midden jaren '70, werd voor de motoren gebruik gemaakt van Triumphs en later tot midden jaren '90, toen de fabriek ermee stopte, van Ford. In de loop der jaren is D.S.O.C. van een vereniging van louter techneuten veranderd in een gezelligheidsclub.


De club heeft ongeveer 45 leden, waarbij vrijwel ieder lid een of meer Spartans bezit. Aangezien er in Nederland hooguit 100 Spartans rondrijden betekent dit dat het merendeel van de Spartaneigenaren ook lid is van de club.


Door het geweldige weer, de prima service van onze vrijwilligers op het terras tijdens de lunch (verzorgd door Ruud, geholpen door Ben, Ada, Tanja, Marianne en Mariska) en het plezier dat men had tijdens de rondleiding van Hennie in ons Kasteel-Museum, kon de dag voor deze enthousiastelingen niet meer stuk. Hopelijk zijn de mensen, die het liefst met open dak rijden, allemaal wel tijdig voor de later op de dag opgestoken hoosbuien met donder en bliksem thuisgekomen.

zondag 11 september 2011

Veel interesse voor Sypesteyn op Jaarmarkt

Foto's: Ben

Marianne Bruijns had groepjes gemaakt die op 31 augustus de kraam op de jaarmarkt in Loosdrecht zouden gaan bemannen. Alle spullen bij elkaar gezocht en door Aad naar de markt gebracht.


Boeken over Sypesteyn, kinderboeken en verkleedspullen voor kinderpartijtjes, foto's van de leuke kinderfeestjes, alle folders met informatie over het kasteel, tuin en collectie, maar ook over trouwerijen en de kinderpartijtjes, souveniertjes, enz. Maar ook een parasol tegen de zon (jawel: de zon scheen!) en iets te drinken voor de vrijwilligers.



Op de markt heerste een gezellige drukte. Er was veel belangstelling voor de kinderpartijtjes. Er werden echter ook nieuwe Vrienden (zie: de Vrienden van Sypesteyn) gemaakt!




De vrijwilligers hebben enthousiast ons kasteel vertegenwoordigd.
Goed gedaan! Dat levert vast weer een hele boel nieuwe gasten op.