Foto's : Ben van Beek, Tineke Franssen, Jeanette de Groot
Daar gingen een twintigtal vrijwilligers, sommigen via een omweg, afgelopen maandag 21 oktober naar Noord-Brabant. Voor een aantal van ons de eerste keer, anderen waren hier drie jaar geleden ook al eens. Het kasteel, omringd door water, werd prachtig uitgelicht door de herfstzon. De leeuwen op de toren lijken wel waakhonden. Altijd weer leuk om de geschiedenis opnieuw te horen van de enthousiaste rondleidster. Na een hartelijke ontvangst met koffie en cake gaan we het kasteel in.
Kasteel Heeswijk is een voormalige waterburcht in de 11e eeuw gebouwd op de motte of kasteelheuvel. Oranjeprinsen, maar later ook de Fransen hebben Heeswijk weten te ontdekken. Doch in 1835 kocht Gouverneur André, Baron van den Bogaerde van Terbrugge het kasteel. Hij liet het grondig verbouwen. Er kwamen de Wapenzaal en de Ijzerkamer bij om de kunstverzameling en curiosa, mede van zijn zoons, een plek te geven. Anderhalve eeuw later stierf Willem van den Bogaerde van Terbrugge. Zijn weduwe Albertine riep in 1976 de Stichting kasteel Heeswijk in het leven. Op de begraafplaats van de St. Willibroduskerk van Heeswijk is in 1922 een graf gebouwd voor deze familie. In 2007 is de laatste telg, de geadopteerde dochter Marie-Louise, bijgezet. Er liggen 14 leden van de familie Van de Bogaerde van Terbrugge begraven.
Bij binnenkomst in de jachtkamer hangen twee grote schilderijen. Hondecoeter? Nee, toch niet. Via de vestibule, waar we al een schichtige blik werpen op de tentoonstelling van Willink/Copijn, wordt de aandacht gevestigd op de Chinese Kamer, waarbij de lelijke Venetiaanse kroonluchter bijna mooi wordt door de lichtval gezien in de spiegel.
De portretten zijn het stokpaardje van onze rondleidster. Met verve vertelt zij hoe de familie "in elkaar zit". 200 Jaar verwantschap tussen de Oranjes en de familie Van den Bogaerde van Terbrugge. Albertine, al eerder genoemd, was de gouvernante van Koningin Wilhelmina en later een vriendin van Koningin Juliana. Mooi porselein, niet zo mooi als bij "ons", en bijzondere kastjes trekken de aandacht. Er wordt ook volop gerestaureerd in het kasteel. We werpen een blik op de kaal gemaakte muren van de tinkamer. Grappig is de (speel)kamer van de zoons, waarbij de gouvernante boven achter een raam in de hoek een oogje in het zeil hield. Een videofilm wordt vertoond en we bekijken verschillende slaapvertrekken. Als verwarming werd gebruik gemaakt van de warmte uit de keuken beneden, aangesloten op een zandkachel, welke de warmte langer vasthield. Naar origineel ontwerp teruggeplaatste porseleinen schalen sieren een opvallend plafond.
We passeren tegelplateaus aan de wand als we de trap aflopen. De keuken is ook leuk om te zien, met diverse muurbellen die corresponderen met die vertrekken waar de commando's vandaan komen.
Bij de tuin aangekomen legt Rik uit wat de connectie is tussen Willink en Copijn, deels tijdgenoten. Copijn heeft in zijn tuinontwerpen het beste van verschillende stijlen uit het verleden gebruikt. De strakke lijnen van de "binnentuin" met er omheen een mix van bustes in de coniferennissen (één deed mij denken aan de schreeuw van Munch) en veel speelsere borders daar achter.
In de tentoonstellingsopstelling van Willink zien we opvallend veel beelden uit de Griekse Oudheid in verschillende landschappen, waarbij de grijzige tinten en enorme wolkenpartijen dreigeld overkomen. Het is een interessante middag geworden.
Als afsluiting hebben we met een glas op het terras bij Syp nagepraat. In het prachtige aangepaste koetshuis mochten we aanschuiven aan de feestelijk gedekte tafels voor een allerlekkerst voorgerecht vaan schaaldiertjes, vergezeld van fris tafelwater met basilicum. Daarna genoten we van een heerlijk kip-met-couscousgerecht, om af te sluiten met een bosvruchten/monchou dessert. Klasse! Wat een leuk uitje was dit!
Ben en Ada
Geen opmerkingen:
Een reactie posten