Foto's : Ruud Jobse
Acteur : Jonkheer van Sypesteyn: Joop Glijn
Het is mij een waar genoegen om in de gelegenheid te worden gesteld om in uw annalen enige op- en aanmerkingen te maken over mijn ervaringen op die heuglijke namiddag dat ik bij de tentoonstelling Upstairs Downstairs mocht spreken.
Het volk stroomde toe en het zonnetje straalde.
De dames van downstairs: Ingeborg Merkx, Dorien van Asperen en Annet Werkhoven hebben zich ingespannen om een beeld van mijn tijd te geven.
Ik ben trots en het stemt mij innig tevree om te zien hoe mijn droom van een stamslot in deze wonderlijke tijd nog immer met veel liefde voor mijn collectie wordt beheerd en verzorgd.
Maar het doet mij een even groot genoegen dat de gewone Loosdrechter naar mijn kasteel komt kijken naar een wereld die zij zich nog herinnneren uit hun eigen grootouderlijke huizen.
En 1 en 1 is twee, parbleu! Downstairs kijken kan ook tot gevolg hebben dat ze de ware collectie van Upstairs komen bewonderen!
Ik heb niet voor niets de Stichting "Loosdrechts Bloei"opgericht.
Met veel genoegen begaf ik me in mijn gewelvenkelder waarin een leestafel te vinden is; een cinema is ingericht en een tafel met servies om te dineren staat opgesteld. De dames zijn al net zo verzot op verzamelen als ongetekende heb ik gniffelend vastgesteld.
In de gang naar de waterplaats zijn de muren druk behangen en bevinden zich vele voorwerpen. Misschien wat veel naar mijn smaak, maar het geeft een aardig beeld van de tijd. Je kunt duidelijk zien dat de ware kunst in mijn verzamelingen te zien is, maar de dames hebben nooit de pretentie gehad te wedijveren met mijn verheven kunst, maar hebben alleen een tijdsbeeld willen laten zien.
Ik herkende ondernemers; herinnerde me de komst van de watersport in Loosdrecht; de tijd dat vooral de dames van Upstairs vulgair kond deden van het feit dat het corset passé was en ze zich hulden in vormeloze zakken die ze japon noemden! Affreus!
Het vermaakte mij bijzonder.
Na een korte wandeling in mijn kostelijke tuin nam ik nog een kijkje achter de openstaande deuren van een ruimte in het koetshuis.
Ach, ach, wat een heimwee kreeg ik toen ik de voorwerpen herkende die mijn goede vriend Hennipman zo vaardig hanteerde en die voor mij de tijd van de bouw van het kasteel zo levendig voor de geest haalde. Mijn gemoed stroomde over en mijn dichterlijke ader werd beroerd:
Komt zien met weemoed het voorbije
Maar ook seizoenen telkens weer
Zie naar de vogels, bloemen, bijen
Het kan me raken keer op keer!
Dat komt ervan als mijn hart beroerd wordt en ik in mijn prachtige park en tuinen merk dat ook nu - ieder op eigen wijze - zorg draagt dat mijn droom in stand kan blijven en mijn erfenis niet verkwanseld wordt. Chapeau voor iedereen!
Jonkheer Ascanius van Sypesteyn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten