St. Hubertusblazen en jachthonden op Sypesteyn

Foto's: Kasper Kooij
Tekst : Antoinette Stals

Wat een heerlijke middag! Op zondagmiddag 6 november vond het traditionele St.Hubertusblazen plaats op Kasteel-Museum Sypesteyn. 8 Mannen en 1 vrouw lieten de klanken van de Plesshoorn (kleine jachthoorn) en Parforce-hoorn (grote jachthoorn) op geweldige wijze tot leven komen.



Harry Sevenstern gaf uitleg bij de traditionele signalen. Korte en langere stukken, marsen met o.a. de St. Hubertusmars (ik heb ook een walsje voorbij horen komen), waarvoor ze van oudsher dienden, bijvoorbeeld ter ere van het geschoten wild (ieder soort wild een ander stuk), voor het inluiden van het jachtseizoen, verzamelen, stoppen met schieten, het afbreken van de jacht. Maar ook ter begroeting of om smakelijk eten te wensen.
De sfeer was voortreffelijk en zelfs het weer zat mee. 's Ochtends kwam de regen nog met bakken uit de lucht vallen, maar toen het jachthoornblazen begon kwam de zon tevoorschijn. De 250 bezoekers konden heerlijk genieten van de muziek, het warme terras, de vuurkorven, glühwein, warme chocomel en het heerlijke eten van onze cateraar Spoon op Sypesteyn. Velen hadden hun viervoeters meegenomen en alle honden hebben zich keurig gedragen!



St.Hubertus is de patroonheilige van de jacht. Daarom sloot de jachthondendemonstratie ook vlekkeloos aan bij het jachthoornblazen. Harry Sevenstern liet tijdens zijn eerste set de hondenmars blazen en toen mochten de honden aan het werk. Het publiek liep mee naar de achterkant van de siertuin, zodat ze alles van het hondenwerk konden zien.



Het viel voor de honden niet mee om ineens zo dicht bij publiek te moeten werken. Normaal gesproken moeten ze in het open veld of in het bos apporteren. Maar ze hebben het uitstekend gedaan en lieten zich niet laten afleiden door wat dan ook. Ze stonden prima onder appel en waren goed steady.
De demonstratiehonden waren allemaal retrievers (en 1 Franse Barbet, die ook gebruikt worden om eenden uit de rietkraag te jagen). Retrievers worden getraind om het wild op te halen na het schot, voor de nazoek.
Dat kan op verschillende manieren: door te slepen, te markeren, te dirigeren of de hond zelfstandig te laten zoeken.

Al deze aspecten zijn in de demonstratie getoond. Weliswaar op kleine schaal en met dummies, maar het publiek kreeg wel een indruk van wat jachthonden moeten kunnen.

Trudy zet Beaudy in op een sleep. De hond moet de neus gebruiken als het wild niet kickdood is en in hoog gras of dekking probeert weg te komen. De sleep van Beaudy begon aan de overkant van het water en ging het bos in.

Beaudy voor publiek langs.

Anjel gaat Lily inzetten op een markeerapport. De hond heeft het wild zien vallen en de voorjager zet de hond in richting het wild. Het was voor Lily best moeilijk, want ze moest over de brug gedirigeerd worden om bij de markeer te komen, maar ze deed het heel goed!

Lily op de terugweg met de dummie.

Trudy met Beaudy en Antoinette met Tara staan klaar. De voorjager weet waar het wild is gevallen en stuurt de hond op een lijn in die richting (dirigeren). De hond loopt de lijn net zo lang tot hij aanwijzingen krijgt iets anders te doen (zitten, naar links, rechts, vooruit, zoeken).

Tara op de terugweg met dummie en Beaudy opgestopt met de zitfluit om naar links gestuurd te worden.

Jip van Mirjam op de terugweg van een verloren zoek. De hond moet hierbij zelfstandig zoeken, in dit geval in het bos, naar de dummie of het wild.

Jip brengt de dummie bij Mirjam.

De niet werkende honden staan netjes met de voorjagers te wachten op hun beurt in de "wachtkamer".

Charlie van Mieke op de terugweg van een dirigeerproef.

walk-up: voorjagers staan in linie naast elkaar en lopen langzaam door het veld of bos met de honden los volgend naast zich. Drijvers maken lawaai, waardoor het wild los komt en geschoten kan worden. Bij een schot gaan de honden zitten en wordt 1 hond ingezet om het wild op te halen.

Linde van Marian haalt de dummie op.

Einde van de presentatie. De voorjagers, honden en helpers (Klaartje, Carla en Peter) lopen terug richting publiek.

Toen de jachthonden nog met het laatste stukje van de walk-up bezig waren begonnen de jachthoornblazers hun performance weer bij de houtopslag van Richard. Dat liep zo mooi in elkaar over en was echt een kippenvelmoment!
Het publiek kreeg in de tussentijd een opwarmertje aangeboden door de jachthondengroep.

Het winkeltje van Pet-Towel was aanwezig met outdoorkleding en mooie jachtspullen. Er was voor ieder wat wils.

Intussen waren de jachthoornblazers boven op het dak van het kasteel gaan musiceren. Wat een prachtige vertoning in deze toch al zo schitterende ambiance. Harry Sevenstern onderbrak even het optreden om zijn blazers aan ons voor te stellen en ging toen weer vrolijk verder, ondertussen luid roepend: "Mooi, hè!". En mooi was het!

Onze directeur Huib Tijsens had nog een verrassing voor Harry in petto. Hij kreeg namens de Stichting Vrienden van Sypesteyn een toegangspas voor het leven vanwege 10 keer belangeloos met zijn blazersensemble naar Sypesteyn gekomen te zijn.
Gefeliciteerd Harry en uiteraard hopen we dat we jullie volgende jaar voor de 11de keer mogen begroeten!
En na afloop konden de bezoekers nog heerlijk nagenieten op het verwarmde terras van de heerlijke drankjes en hapjes van Spoon op Sypesteyn.

Het jachthondenteam heeft nog gezellig van een uitstekende maaltijd genoten! Heerlijke middag en zeker voor herhaling vatbaar!